پایگاه خبری تحلیلی دانشجویان مستقل

امروز : جمعه - ۱۲ خرداد - ۱۴۰۲
برابر با : 14 - ذو القعدة - 1444
برابر با : Friday - 2 June - 2023

اخبار امروز : 0

آخرین اخبار

برداشتن تحریم لازمه ادامه مذاکرات علاج ضعف مدیریتی، نابودی تولید نیست انقلاب نه، قیام انقلاب نه، قیام فمنیسم دیگر دغدغه توده مردم نیست قدم اول در حوزه زنان، تقویت بنیه فکری و نظری است جهان دربند سرمایه داری روزنه ای برای رفع شبهات نوگرائی، کلید نقش آفرینی ایران در نظم جدید جهانی

خانه جهاد اکبر جهاد اکبر بیست و یکم یادداشت

در پرتوی امام

کد خبر : 16576
24 بهمن 1401 - 13:48

حاشیه نگاری یکی از دانشجویان در روز افتتاحیه بیست و یکمین دوره جهاد اکبر انجمن‌های اسلامی دانشجویان مستقل سراسر کشور

سرود پخش شد و همه ایستادند. ما ایستادیم و بعضی دست برسینه گذاشتیم و «سر زد از افق مهر خاوران» سر دادیم. همه‌ی هفتصد و خرده‌ای نفرمان ایستاده بودیم که صلوات خاصه‌ی امام پخش شد. حالا ما بودیم که در قلبِ امام در تالار قدس افتتاحیه داشتیم و سلامی که همین حوالی به امام می‌رسید. یک سلامِ دستِ جمعیِ هفتصد و خرده‌ای نفره. مجری رفت بالای سن و شعر خواند و مهمان دعوت می‌کرد. ما گوش می‌دادیم؛ گاه صلوات می‌فرستادیم و گاه وجودمان پر می‌شد از شعرهای امام رضایی. «منتِ خادم تو می‌کشم ای که تو ظرفی از خاک به دستم بده تا زر ببریم»

مداحِ جوان که بالای سِن رفت. از “ب” بسم الله‌اش با صلوات حضرت زهرا(س) شروع کرد و توی چشم‌ها اشک جمع شد. صدای گریه‌ی دختری از گوشه‌ای می‌آمد. وقتی مداح می‌خواند: «سپردمت به خدا و به ریگ‌های بیابان، به تو از دور سلام» در آن لحظه که چراغ‌ها خاموش بود و صدا از انتهای حلق می‌رسید. ما اشک در چشم نیت کرده و زیارت امین الله خواندیم. کاش کسی نیت‌هامان را می‌نوشت. کاش کسی مثل امام رضا(ع) می‌فهمید در دل چند نفر از ما “اللهم عجل لولیک الفرج” گذشته‌ است. ما هنوز در حال و هوای دعا بودیم و بیتِ «هیچ کس کاش نباشد نگهش بر راهی، چشم به راه باشد و دلبر او دیرکند» که حاج آقا صابری آمدند برایمان سخنرانی کنند.

دست گرفته بودم زیر چانه‌ام. صحبت‌ها را ضبط می‌کردم و حین سخنرانی، تن صدا گاه بالا می‌رفت و گاه در ملایمت می‌گفتند که خدا را شاهد می‌گیرم که به حیا و ادب شما جوانان غبطه می‌خورم. شاید توی دل همه‌مان آن موقع قند آب می‌شد که حاج آقا می‌گفتند: “دانشجویی که در انجمن اسلامی قرار می‌گیرد؛ آیینه است.” ما آیینه‌هایی بودیم که باحاج آقا یکدست می‌خواندیم:«بیا یابن الحسن دورت بگردم/بیا تا دستِ خالی برنگردم» آخر حرفشان همین بود. همین و تمام.

لینک کوتاه : http://news.mostaghel.ir/?p=16576

نویسنده : نرگس نوری
بدون دیدگاه

همچنین بخوانید:

ثبت دیدگاه

مجموع دیدگاهها : 0در انتظار بررسی : 0انتشار یافته : ۰