به گزارش پایگاه تحلیل خبری مستقل، علی رادمنش، دبیر سیاسی اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه‌های سراسر کشور در دیدار رئیس جمهور با دانشجویان به نمایندگی مواضع این اتحادیه را به شرح زیر قرائت کرد.
جناب آقای رئیس جمهور
سلام
در سال ۱۳۵۷ انقلاب اسلامی با شعار خدمت به مستضعفین، به اسم پایین شهری ها و طبقات محروم پیروز شد. به خاطر دارید که امام خمینی با چه تاکیدی، از جنگ میان فقر و غنا سخن می‌گفت. شما و همکارانتان در دولت باید به روشنی مشخص کنید که قصد دارید باری از دوش مستضعفین و محرومین بردارید و یا همچون برخی اسلاف متفرعن و مغرورتان پشت تریبون‌ها از مردم بگویید و در عمل خادم اشراف و سوداگران باشید.
آقای رئیسی!
دنیای سوداگری، دلالی، اشرافیت، بی رحم است. این جماعت، رذیلانه تلاش میکند نقش خود را در مصائب مردم پنهان کنند؛ آنها با دوقطبی سازی های غلط همچون حکومتی علیه غیرحکومتی، مذهبی علیه غیرمذهبی و حزب الهی علیه غیر حزب الهی، سعی در گمراهی مردم دارند. طبقه سوداگر نه حکومتی است نه غیر حکومتی. طبقه سوداگر گاهی در پوستین گوسفند و گاهی در هیبت گرگ، گاهی ریش میگذارد و گاهی کراوات میزند.
سوداگری، دولتی پنهان است که نظمی ناعادلانه را در حوزه‌های اقتصادی، فرهنگی و سیاسی بر علیه طبقه مستضعف و عامه مردم راهبری میکند.
حوزه اقتصاد
کارگران و کارمندان مالیاتشان قبل از پرداخت از جیبشان میرود اما سوداگران سال هاست اجازه نمی دهند قانون مالیات بر عایده سرمایه در مجلس تصویب شود. این سرمایه داران با معافیت های ناعادلانه و فرارهای مالیاتی هنگفت و البته دلالی طلا و ارز و ملک میلیاردر می شوند.
بخش بزرگی از تسهیلات بانکی در حلقه‌های دوستانه همین قماش تقسیم می‌شود. دقیقا سال گذشته و در همان روزهایی که بچه‌های مردم کف دانشگاه‌ها حول مسائلی همچون پوشش و یا سلایق سیاسی درگیر بودند، به استناد گزارشات، قریب به نیمی از چاپ پول صورت گرفته، برای سرپا نگه‌داشتن یک بانک فاسد و مثلا خصوصی انجام شده است. هزینه تورم ناشی از آن را مستضعفین می پردازند و سرمایه‌های چند ده هزار میلیاردی آن صرف ساخت مال‌های فوق لاکچری شمال تهران می‌شود و یا میلیاردها دلار ارز ترجیحی‌ای که باید صرف واردات چای شود، به پستوهای تاریک میرود و سر از بازار آزاد در می‌آورد.
نهادهایی همچون اتاق بازرگانی، از یک سو دست در جیب بانک مرکزی و ذخایر ارزی دولت دارند و از سوی دیگر با انتصاب دلال و وطن فروش بزرگی همچون سلاح ورزی مثلا در کنار مردم می‌ایستند. شریک دزد و رفیق قافله!
طبقه سوداگران همان افرادی هستد که در ابتدا بازار خودرو را انحصاری کرده، از این انحصار سواری گرفته و با تحت فشار قرار دادن شورای رقابت، خودروی بی‌کیفیت را به مردم غالب کردند. سهام‌دار شرکت‌های قطعه‌سازی هستند و ۲۰۶ و لندکروز را برابر می‌دانند. در آخر مردم دو راه بیشتر ندارند، یا خودروی ناامن در جاده، یا خودروی دست دوم وارداتی؛ البته در رویا!!
افزایش سنوات شغلی و لزوم تغییر سن بازنشستگی، سهم کارگران و طبقه مستضعف است و پاداش های چند صد میلیونی سهم برخی مدیران شرکت‌ها. اگر دولت در کنترل شرکت‌های ناکارآمد ذیل صندوق‌های بازنشستگی اهتمام بیشتری داشت، مستضعفین و کارگران با اینگونه تصمیمات تلخ اما شجاعانه همراهی بیشتری داشتند. تیغ جراحی اقتصادی شما زخم بر پیکر مستضعفین می زند اما برای بریدن گوش طبقه مرفح کند است.
آقای رئیسی!
آیا مجمع تشخیص مصلحت نظام هنوز به این جمع بندی نرسیده که باید به نفع مستضعفین عمل کند؟ میدانید که با پاره ای کاغذ ویلاهای لوکس و زمین‌های بادآورده در لواسان می‌خرند و می‌فروشند و طبعات تورمی آن را مستاجران تحمل می‌کنند؟ تجسم ملموس تمامیت خواهی این دلالان، سودهای چندهزار میلیارد تومانی با نوسان گیری در بورس و نابودی سرمایه مردم بود.
رئیس محترم جمهور!
بر کسی پوشیده نیست بهره مندی اشراف از یارانه‌های مختلف به خصوص سوخت و انرژی، قابل مقایسه با طبقات پایین جامعه نیست. قطعی گاز روستاهای دور افتاده در زمستان گذشته، بهای گرمی دائمی استخرهای ویلاها یا پنت هاوس های شمال شهر است. و چه مظلوم پدر خانواده‌ای که سهمی از یارانه بنزین ندارد و کمرش زیر بار تورم ناشی از افزایش قیمت بنزین خمیده خواهد شد و چه شرم آور است صرف کردن بیت المال و یارانه بنزین برای دور دور های شبانه آقازادگان.
دوم حوزه فرهنگی
آقای رئیس جمهور!
امروز پول نهادهای فرهنگی کشور به جیب سلبریتی‌ها میرود؛ همان کسانی که با تشویق جوانان مردم و به خیابان کشاندن آنها، زمینه‌ساز اغتشاشات سال گذشته بودند و خود حاضر به تولد فرزندان خود در ایران نیستند و تمام مردم ایران را فدای یک تار موی فرزندشان می‌کنند. اراذلی که سال گذشته داعیه‌دار آزادی زنان و حقوق بشر بودند و سیاه پوش چشم آبی‌های اوکراین، اکنون در برابر نسل‌کشی گسترده بدترین ابنا بشر در فلسطین تکلم از یاد برده‌اند.
قبلا از مدارس پولی می‌گفتیم، امروز صندلی‌های دانشگاه را هم با ماهی ده میلیون تومان می‌خرند؛ اشتباه نکنید! در مورد پردیس جزیره کیش دانشگاه صنعتی شریف، کشف حجاب و قانون‌شکنیِ چند نفر از دانشجویان مسئله دوم است، مسئله اول این است که چرا اجازه می‌دهید که این جماعت پرادعا صندلی بهترین دانشگاه‌های ما را به پشتوانه پول تصاحب کنند؟ اگر بی‌عدالتی‌های اقتصادی، فضای دانشگاه را تا این اندازه به سود طبقه سرمایه دار تغییر نداده بود، ناهنجاری‌های فرهنگی هم تا این اندازه دردسرساز نمی‌شد. اما دانش آموز روستا نشین مرز نشین پشت درب دانشگاه می ماند.
سوم حوزه سیاست
اصحاب قدرت و ثروت با تحمیل حلقه بسته مدیران و بهره‌کشی از احزاب، مانع هر تغییری به نفع مردم هستند. توقف اجرا و گم شدن طرح‌های اصلاحی در هزارتوی بوروکراسیِ اداری از یک‌سو و به حاشیه راندن طرح ها به واسطه بازوهای رسانه‌ای خود، ثمره حاکمیت طبقه مستکبر بر فضای سیاسی است.
آقای رئیس جمهور
مع‌الاسف باید پس از گذشت دو سال از عمر دولت سیزدهم برای چندمین بار از شما این سوال را بپرسیم که دولت شما کدام سوی این نبرد است؟ آیا دولت مردمی واقعا در عمل به دنبال احقاق حق مردم است؟ یا به انتصاب دستیار مردمی‌سازی برای خود اکتفا کرده است؟
آیا زمان آن فرا نرسیده است تا با تصویب مالیات بر عایدیِ سرمایه و اجرای صحیح مالیات بر خانه خالی، افسار رشد قیمت مسکن را بکشید؟ دولت برنامه‌ای جز وعده ساخت ۴ میلیون مسکن برای ساماندهی بازار مسکن و اجاره بها ندارد؟ تا کی باید تماشاگر سلطنت بانک ها بر اقتصادی کلان و زندگی مردم باشیم؟ وعده تان در خصوص ساماندهی بانک‌ها و کنترل رشد نقدینگی چه شد؟ لکنت زبان دولت شما در تبیین تصمیمات شجاعانه تا کی ادامه دارد؟ تا کی بناست صندلی وزارت، محل کارآموزی جریانات سیاسی در دولت شما باشد؟
البته، در نیمه ابتدایی عمر دولتتان دیدید که تلاش و اقدام برای آحاد مردم، سراسر سود است. افزایش حقوق سربازان، رتبه بندی معلمان، بهبود نسبی شرایط دانشجویان پزشکی و دستیاری، اصلاحات بودجه و کاهش وابستگی به نفت، اتمام پروژه‌های نیمه‌تمام، توسعه زیرساخت‌ها خصوصا در بحث نیرو و … گوشه ای از اقدامات پر ثمر دولت شما بوده است که در بلند مدت بهبود شرایط مردم را به ارمغان خواهد آورد. امید و نشاط را به زندگی مردم سرازیر خواهدکرد و تعالی بخش سرمایه اجتماعی نظام خواهد شد.
اما در مقابل، مدارا، باج دادن و فربه‌تر کردن طبقه سوداگران نه تنها سودی برای شما و ملت نخواهد داشت که در برهه‌های حساس نیز خود به چالشی برای مردم و کشور بدل خواهد شد. به یاد داشته باشید که فرصت باقی مانده اندک است و قیامت نزدیک. و به یاد داشته باشید که امام ما فرمود: تنها آن‌هایى تا آخر خط با ما هستند که درد فقر را چشیده باشند.
وَ نُرِیدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَی الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّ
هً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوارِثِینَ
