به گزارش پایگاه خبری تحلیلی دانشجویان مستقل،حسن چنارانی، رییس امور هماهنگی و تلفیق بودجه سازمان برنامه‌بودجه، علی سرزعیم، اقتصاددان و هیأت علمی دانشگاه و محمد دلگشایی فر، پژوهشگر اقتصادی به عنوان مجری_کارشناس برنامه در میزگرد نقد و بررسی لایحه بودجه ۱۴۰۳ و نسبت سنجی آن با برنامه هفتم پیشرفت و عدالت اقتصادی در دومین نشست بیست و چهارمین دوره اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه‌های سراسر کشور گفتند:
در این جلسه ضمن خاطر نشان کردن برخی نکات کلی توسط آقایان سرزعیم، چنارانی و دلگشایی فر به پرسش و پاسخ های دانشجویان پرداخته شد و نتایج گفتگو ها به شرح زیر است.
دلگشایی فر گفت: جمهوری اسلامی ایران در نوشتن طرح توسعه چه قبل از انقلاب و چه بعد از انقلاب پیشرو بوده است. قبل از انقلاب پنج برنامه توسعه تدوین شده و بعد از انقلاب تا به امروز ۶ ام برنامه توسعه به پایان رسیده و امروزه هم با برنامه هفتم توسعه مواجه هستیم و تا پنج سال آینده شاهد اجرای این برنامه خواهیم بود.
یک انتقادی که نسبت به برنامه های توسعه وجود دارد این است که سند برنامه ریزی ما سند آمال و آرزو هاست؛ در همین برنامه هفتم چشم انداز چند ساله آینده رسیدن به رشد سالانه ۸ درصد نرخ تورم درصد ۹ و فقر مطلق صفر در نظر گرفته شده است. برنامه هفتم تغییر پیدا کرده نسبت به برنامه ها و جای شک‌و‌شبهه دارد باید بررسی بشود و بیشتر باز شود چون این برنامه خیلی دست نیافتنی به نظر میرسد
مسئله بعدی این است که اگر ما گذری به ۶ برنامه توسعه بیندازیم با نوعی شکست در این حوزه مواجه می‌شویم به عنوان مثال در برنامه ششم کمتر از ۳۰ درصد این برنامه عملیاتی شده است. ما در سیاست های کلی که به سمت خصوصی سازی رفتیم گزارش های مجمع تشخیص مصلحت نظام حاکی از این است که کمتر از ۱۳ درصد در اجرای آن موفق بوده ایم.
چنارانی در خصوص برنامه ریزی های توسعه گفت: ما به طور کلی دو مدل برنامه ریزی داریم برنامه هایی که چه قبل از انقلاب بوده و چه بعد از انقلاب بوده است قابل دفاع بودند و مشکل اصلی این بوده که در اجرایات دچار مشکل شده اند.
چنارانی درباره احکام موجود در برنامه هفتم توسعه که مربوط به دولت سیزدهم است گفت: ما با تلاش های فراوان برنامه ۲۰ و چند فصلی را تدوین کردیم که برای نوشتن هم به مشکلات زیادی بر خوردیم، ودر تنظیم و ابلاغ برنامه با یک چالش ساختاری عمیق مواجهیم؛ در برنامه اولیه دولت بعضا اصلاحاتی صورت گرفته و تلاش کردیم که چالش ها رفع شود اما برنامه ۵ ناترازی داشت که میتوان به مواردی چون ناترازی انرژی،بودجه، منابع و مصارف آب، بازنشستگی و نظام بانکی اشاره کرد
اما در برنامه هفتم که ۷۲۶ حکم داشت وابلاغ شد و تحویل مجلس داده شده بود ۳۰۰ حکم دست نخورده باقی ماند ۱۰۰ حکم حذف و ۲۵۰ حکم تغییر پیدا کرد و۹۹۱ حکم الحاق شد و در مجموع احکام به ۱۷۰۰تا رسید و توان زیادی را از ما گرفت تا بتوانیم این موارد را اصلاح و جایگزین کنیم.
در ادامه چنارانی گفت: وقتی بیان می کنیم شرایط تبیین ..ودوتا استراتژی میشه با این برنامه داشت یا ادامه و حفظ وضع موجود است و ما توانمون روی این گذاشتیم نکته دوم اینکه که ما هدف گذاری کنیم،ما اگر بخواهیم حفظ وضع موجود بذاریم؛ در نگاه یک نگاهی که در سایت کل تاکید داریم که همراه با سیاست های کلی و قانون اساسی باشد.
سرزعیم ادامه داد: باید اصلاح ساختاری در جامعه شکل بگیرد، وقتی یک تحلیل اقتصادی تحریر میشود همه ی مخالف های اجتماعی سیاسی فرهنگی با اقتصادی متحد میشوند، که باعث آشوب و اعتراض جمعی میشود که اصلا محیط مناسبی برای تغییر نیست،دولت مشروعیتش کم است نیمی حکومت درگیره با مسائل و جامعه می ترسد هر تغییر اقتصادی یه آشوب به پا کند.جمع‌بندی، بله این اقتصاد بیکار است و نمیتواند بیماری خود را درمان کند.
