خبری گفته شد و جان آدم را تکاند. آنقدر شوکه کننده که هنوز هم باورم نشده است که رئیس جمهور و وزیر امورخارجه اش به درجه شهادت نایل شده‌اند. شهادتی که لیاقتش را داشتند و این شهادت پاسخی کوبنده بود برای تمامی تهمت ها و ادعاهای نابجا. ورق زدن صفحات تاریخ دولت رئیسی پر است از سیاست هایی که بوی اقتدار و منافع ملی را می‌دهد. سیاست هایی که نیاز به موضع گیری رسمی داشت و تنها با کلام رئیسی و یا حسین امیر عبداللهیان به جریان می‌افتاد. نگریستن به دولت های پیشین و کنش دولت فعلی این اقتدار را به همه مردم نوید می‌رساند و امروز روزی است که شاید های پیشین دیگر برایمان شاید نبودند بلکه محقق شده و راستین برایمان اطمینانی قلبی بود.
زمانیکه نیروهای مسلح در دولت های پیشین دم از انتقام و گرفتن زخم چشم از دول غربی بودند، نیاز به دولتی مقتدر به شدت احساس می‌شد که از جنگ نهراسد و دل به دریای طوفانی منطقه بزند. لکن همیشه ترس از جنگ و از دست دادن پایگاه اجتماعی حرف دولت ها بوده و کلام ولی خدا همیشه روی زمین می‌ماند. باید به حسین امیر عبداللهیان تبریک گفت که آنقدر انتظارات را برای وزارت خارجه سنگین کرده است که هر کسی نتواند دیگر این پست را در ایران داشته باشد. صندلی داغ وزارت امور خارجه ایران که اقتدار را راهی برای رساندن ایران اسلامی به اهدافش می‌بیند دیگر جایی برای همه کس نیست. باید در قد و قواره عبداللهیان بود تا بتوان این صندلی داغ را پذیرفت.
شاید اگر حسین امیر عبداللهیان وزیر امورخارجه نبود کسی از طوفان‌الاقصی به عنوان یک راهبرد دفاع نمی‌کرد. شاید اگر ابراهیم رئیسی رییس جمهور نبود «وعده صادق» به وقوع نمی‌پیوست، و شاید اگر این دو نبودند کلام ایران در منطقه آنهم در آن برهه حساس دیگر معنا و باری پیدا نمی‌کرد. و هزاران شاید دیگر که اگر دولت رئیسی و اقتدار سیاسی دولت نبود هیچگاه رخ نمی‌داد.
علیرغم تمامی انتقاداتی که می‌شد از دولت شهید رییسی کرد، رئیسی و دولتش یکی از پرکار ترین دول جمهوری اسلامی ایران بودند. دولتی که از جان هم حذر نمی‌کند و می‌جنگد برای رسیدن به امر ولی، آنهم در هر شرایطی.
امروز در دنیایی که غرب وجهه فکری و سیاسی و اقتدارش را در پرتگاه تاریخ قرار داده و از طرفی جنبه های اقتصادیش هم در پیچیده ترین حالت ممکن قرار دارد و اقتصاد شرقی دارد جایگاهی ویژه در جهان پیدا می‌کند باید خوب به اطراف نگاه کرد و خوب تصمیم گرفت. از طرفی شرق هم نیازمند جایگاهی ویژه برای یافتن منابع و منافع در منطقه است. منطقه‌ای که با هر اتفاقی و رویدادی در جهان گره خورده را باید با ذهنی مدبرانه مدیریت کرد. برخورد قاطع دولت رئیسی توانست مدیریت منطقه را در دست بگیرد و از طرفی نگاه خودکفا را در داخل کشور رهنمون سازد.
اکنون با شهادت آیت‌الله سید ابراهیم رئیسی و حسین امیر عبداللهیان باید به دنبال جایگزین هایی مناسب برای این مسئولیت خطیر بود که راه رئیسی شهید را در پیش بگیرد. راهی که مردم را در اولویت قرار می‌داد و وحدت سیاسی و ملی را در دستور کار داشت.
سخت است پیدا کردن چنین جایگزینی، اما خدای متعال ولی فقیه ما حضرت امام خامنه‌ای(مدظله‌العالی) را زیر سایه امام زمان حفظ کند که فرمود:«هیچ اختلالی در کار کشور به وجود نمی‌آید». باید برای اینکه کلام ولی محقق شود همه ظرفیت هارا به کار گرفت و تلاشی ویژه نمود.
