اسدی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجو، در خصوص عملکرد چهارساله دولت یازدهم در زمینه های مختلف گفت: می گویند گذشته پلی است به آینده، خب بیاییم این گذشته، این حرف و وعده ها را در مورد دولت فعلی بررسی کنیم که چراغ راهی شود برای آینده، باید آنچه این روزها محسوس و ملموس است را در آیینه وعده و وعید های ریاست دولت یازدهم بررسی کنیم، آن روزها که گرم انتخابات بودند و برای جلب توجه ها به سمت خودشان، شعار هایی زیبا می دادند غافل از اینکه چند سال بعد در میان مردم کرمانشاه گفتند: «با این شعارها که مشکلات حل نمی‌شود».
وی افزود: روحانی در وهله اول، در مرداد ۹۲ اعلام کرد «معیار تورم جیب مردم است» ! خب اگر یک استشهاد از جیب مردم انجام دهیم، آنچه به گوش و چشم می رسد، شرمساری سرپرست خانواده است، شرمندگی جوان بیکار است.
دبیر انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه مازندران تصریح کرد: رئیس جمهور ۲۴ مرداد ۹۲ بیان کرد، که «نباید اجازه دهیم در خانه‌ای جوانی بیکار بماند و این کار شدنی است». آن روز ها که می گفت، جدی ترین برنامه ماه های اول فعالیتم برای اشتغال است، وقتی که وعده های ۱۰۰ روزه و ۱۵روزه می داد که موانع اقتصادی رفع می شود! اما اگر دقت کنیم، می بینیم رئیس جمهور راه حل ساده ای که ۲۲ خرداد ۹۲ برای بحران اشتغال مطرح کرده بود و آن هم پرداختن به تولید ملی را فراموش کرده است.
اسدی ادامه داد: رئیس جمهور فراموش کرده است که کارخانه های داخلی مان تعطیل شد، تعطیلی تلخ کارخانه ارج، به یاد مردم می ماند؛ تعطیلی کارخانه های شکر به دلیل واردات بی رویه از خاطر کارگران آن کارخانه ها و مردم پاک نمی شود، قرار بود با ارج نهادن به تولید ملی، فشار از کارگران برداشته شود؛ اما برای کارگران خارجی با واردات بی رویه رونق اقتصادی ایجاد شد.
وی تصریح کرد: بلاخره این که «این دولت شعار نمی دهد، عمل می کند» را که ما نگفته ایم، ادعای رئیس دولت است در ۱۶ بهمن ۹۴.
دبیر انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه مازندران تصریح کرد: روزهای انتخاباتی سال ۹۲ بود که وعده داد باید مسیر درد و رنج برای مردم را تغییر دهیم، فکر می کنم در این کار موفق بوده است که اعلام کرد احساس شرمندگی نمی کنم!.
اسدی افزود: یکی از وظایف جنبش دانشجویی این است که وعده های رئیس جمهور را یادآوری کند تا نگویند که وعده هایمان را عملی کردیم.
وی بیان داشت: در وهله دوم می دانیم که از تاریخ سیاسی این سه چهار سال اخیر، آنچه سالها از آن صحبت خواهد شد، برجام است؛ وعده آفتاب و ماه برجام را که ما ندیدیم، جیب خالی, یادمان آورد با برجام نشد آنچه وعده دادند.
دبیر انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه مازندران ادامه داد: روحانی ۱۴ بهمن ۹۴ گفت، « رفاه بیشتر مردم از اهداف برجام است »؛ اما کدام رفاه ؟ کدام رونق؟
اسدی افزود: رئیس جمهور، آیا می داند که گناه بزرگی است که به مردم وعده دهیم و انجام ندهیم؟ خب شاید همین کلام وی در خرداد ۹۲ باعث شد، گناه بزرگ روی گناه بزرگ، وعده عمل نشده روی وعده عمل نشده جمع شود و یک باره این همه سیل و ریزگرد در کشور پیدا شود، خب این ها هم منکر است دیگر.
وی ادامه داد: روحانی گفته بود که «اگر روشن شود فردی در دولت تخلف کرده باید با وی برخورد شود» (۲۲خرداد ۹۲)؛ اما فاصله حرف تا عمل زیاد است!
دبیر انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه مازندران بیان داشت: متاسفانه فسادهای مالی در این دولت کم نیست! از آنچه معوقات بانکی ۸۰۰۰ میلیاردی خوانده می شود تا حقوق های نجومی! اما آنچه دل مردم را به درد می آورد، واکنش مسئولانی است که روزی برای رای آوردن می گفتند، «ملت نمی‌پذیرد که پول بیت المال در جیب مفسدان و افراد خاص باشد. مبارزه با فساد خواست این ملت بزرگ است.» (۲۲بهمن ۹۲)؛ اما وقتی صحنه عمل به وعده پیش می آید، می خواهند این فسادها کمتر گفته شود و می گویند تکرار نکنید، این ها ذخیره های نظام اند.
اسدی تصریح کرد: یادمان است که گفتند: «نام افراد مفسد باید سر زبان خبرنگاران قرار گیرد نه در جیب رئیس‌جمهور.» (۱۷ اسفند ۹۲)؛ مردم دلگیرند که نماینده مجلسی که حامی دولت است و معلوم نیست چگونه وارد خانه ملت شده، سهم خود و پدرش را از سفره نظام برمی دارد و تیشه به آبروی نظام در نزد ملت پابرهنه می زند و اعتماد آنها را سست می کند.
وی ادامه داد: رئیس جمهور درس خوانده حقوق بود و وعده کرد که خوب از حقوق مردم دفاع کند (۷ خرداد ۹۲)؛ ولی خب حقوق مردم و کارگران کم بود و ترجیح داده شد از حقوق نجومی به نحوی دفاع کند، اگر یکی هم پیدا شود از حقوق مردم دفاع کند شخصی مانند وزیر بهداشت هم به او می گوید «بیشعور ! اگر گذاشتم یک روز دیگر اینجا بمانی !»
دبیر انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه مازندران بیان داشت: در وهله بعد هم بپردازیم به گردهای ریز خوزستان، به یاد داریم که روحانی ۲۵ شهریور ۹۴ صحبت از دشمن بودن ریزگردها برای ایران کرده بود؛ اما ظاهرا در سازمان محیط زیست، با این دشمن هم مذاکره و تعامل می کردند و این هم مثل آن دشمن بدعهد، وارد کشور شد و خسارت زد.
اسدی گفت: کاش قدرت چانه زنی با غرب و اروپا در مذاکره با کشورهای همسایه بکار گرفته می شد و مسئله تبدیل به بحران نمی شد، کاش مدیران و وزرا، در چالش مانکن نبودند که دست روی دست بگذارند و در ماه های آخر دولت، درگیر چالش سورپرایز شوند و با شگفت زدگی در پی حل مشکلی باشند که باید از ابتدای دولت برای آن برنامه ریزی می کردند.
وی ادامه داد: در مرحله بعد نیز، اواخر عمر خدمت دولت به مردم نزدیک می شود و ما ندیدیم که کسی آنقدر درآمدش سرشار شود که نیازی به یارانه ۴۵ هزار تومانی نداشته باشند! (۶خرداد ۹۲) جیب مردم هنوز برای ۴۵ هزارتومان جادارد.
دبیر انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه مازندران بیان داشت: روحانی گفته بود دولت دستش را به سمت مردم دراز خواهد کرد؟ (۶ خرداد ۹۲ ) ولی همچنان خلاف آنچه وعده داده شد در زندگی مردم جاریست.
اسدی ادامه داد: در وهله آخر نیز باید عرض کنیم که یادمان نمی رود؛ سخنان تلخ روحانی را که گفته بود، «بگذاریم میدان بیان و قلم باز باشد. » (۱۷ اسفند ۹۲) کدام بیان؟ کدام قلم؟ نسبت های منافی با اخلاق ریاست جمهور به منتقدان را باور کنیم یا این وعده های فریب دهنده را؟
وی تصریح کرد: به تاریخ اکثر وعده های رئیس دولت که نگاه می کنم، مربوط به سال ۹۲ است! دولت قریب به چهار سال فرصت داشت برای تحقق وعده ها! نهایتا با این عینک هایی که به مردم سفارش کرد بزنید، بهتر مسائل را می بینیم.
