به گزارش پایگاه خبری تحلیلی دانشجویان مستقل؛الهه قربانی دبیر انجمن اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه یاسوج، در گفت‌وگو با کبنانیوز با فعالان دانشجویی استان کهگیلویه و بویراحمد،گفت:در بحبوحه‌ی مجازی‌شدن دانشگاه‌ها این تشکل‌های دانشجویی بودند که سریع خود را مهیای رساندن صدای دانشجویان به مسئولین کردند و در صدد رفع مشکلاتشان برآمدند. اما دسترسی دانشجویان به تشکل‌ها و تشکل‌ها به مسئولین تجربه تازه‌ای بود که تا جا افتادنش شاید ترمی گذشت.
متن گفت و گوی قربانی با کبنانیوز به شرح زیر است.
ضمن عرض تبریک روز دانشجو به دانشجویان علی‌الخصوص فعالان دغدغه‌مند و همچنین گرامیداشت یاد و خاطره شهیدان ۱۶ آذر ماه مواردی را خدمتتان بیان خواهیم کرد. حافظه تاریخی ملت ایران گواهی می‌دهد جنبش دانشجویی چه در چهل سال اخیر و چه قبل از پیروزی انقلاب اسلامی همواره طلایه‌دار نقش‌پذیری‌ها و اقدام‌های تعیین‌کننده در هدایت نیروهای دلسوز و مشتاق پیشرفت و اقتدار کشور در دفاع از استقلال و کیان جمهوری اسلامی و ارزش‌های انقلاب و اسلام عزیز بوده و در این راه خطیر، رشادت‌ها و سلحشوری‌های فراوانی از خود نشان داده است که تعداد کثیری از آنان نیز به فوز عظیم شهادت نائل آمده‌اند.
تشکل های‌دانشجویی در بطن دانشگاه‌ها و از خود دانشجویان تشکیل شده‌اند. قطعا تشکل‌های دانشجویی مطالبات مردم را ارجح دانستند و این ارجحیتِ مردم و دانشجویان باعث شده که مطالبات بر حقی که برای عدم همکاری، کوتاهی و کم‌لطفی‌های مسئولین نسبت به تشکل‌ها دارند کمرنگ‌تر شود. از هر تریبونی برای رساندن صدای مردم به مسئولین و مطالبه برای نتیجه آن نهایت استفاده را کرده‌اند. روز بزرگداشت دانشجو شاید فرصتی باشد برای گله‌های دانشجویان اما وقتی صدای فعالان دانشجویی را حتی در این روز می‌شنوید جز برای مردم سخنی نبوده است.
و اما بعد! قطعاً مجازی شدن دانشگاه‌ها تغییری بر آرمان‌ها و اهداف اصیل تشکل ما که نشأت گرفته از رسالت دانشجویی است ایجاد نکرده و ما همچنان بر پایه ۶ آرمان عدالتخواهی، اندیشه‌ورزی محققانه، آرمان‌خواهی، بسترسازی جریان نخبگان علمی و اثرگذاری و جریان‌سازی گام برمی‌داریم و به دنبال رفع فساد و آگاهی‌بخشی به عموم مردم هستیم؛ و لیکن طریقه مطالبه و پیشبرد اهداف دچار تغییراتی شده که تشکل ها را با چالش‌های مختلفی مواجه کرده و تشکل ما هم مستثنی نبوده است.
قربانی اظهار داشت: شیوع بیماری کرونا و تعطیلات ناگهانی دانشگاه‌ها شوک عظیمی برای همه دانشجویان بود. عدم حضور فیزیکی فعالان دانشجویی در دانشگاه‌ها این باور را برای بعضی از مسئولین محترم به وجود آورده بود که تشکل‌ها از حرکت ایستاده‌اند، مدتی را برای فهماندن حضور فعال تشکل‌ها صرف کردیم. در بحبوحه‌ی مجازی‌شدن دانشگاه‌ها این تشکل‌های دانشجویی بودند که سریع خود را مهیای رساندن صدای دانشجویان به مسئولین کردند و در صدد رفع مشکلاتشان برآمدند. اما دسترسی دانشجویان به تشکل‌ها و تشکل‌ها به مسئولین تجربه تازه‌ای بود که تا جا افتادنش شاید ترمی گذشت.
و باز هم با وجود عدم دسترسی به بدنه دانشجویی، عدم همکاری مسئولین دانشگاهی حتی به صورت حضوری، کم‌لطفی مسئولین کشوری نسبت به تشکل‌های دانشجویی حتی در سفرهای استانی، استفاده مسئولین از روز دانشجو و نمادین کردن این روز به جای غنیمت شمردن فرصت برای بهره بردن از ظرفیت علمی همراه با اخلاص دانشجویان در زمینه‌های مختلف باعث نشده حتی ذره‌ای از مواضع خود کوتاه بیاییم و همچنان برای رسیدن به اهدافمان در حرکت هستیم. امید است در زمینه‌های مختلف علی الخصوص زمینه فرهنگی با ایجاد بسترهای مناسب توسط مسئولین، تشکل‌ها بیشتر بتوانند برای رفع مشکلات مردم ایفای نقش کنند.
