• امروز : پنج شنبه - ۹ فروردین - ۱۴۰۳
  • برابر با : 19 - رمضان - 1445
  • برابر با : Thursday - 28 March - 2024
15
یادداشت امیرعباس جعفری دبیر انجمن اسلامی مستقل دانشگاه شریف به مناسبت روز دانشجو؛

جنبش دانشجویی: گذشته، حال و آینده

  • کد خبر : 14295
  • 16 آذر 1400 - 18:39
جنبش دانشجویی: گذشته، حال و آینده
امیرعباس جعفری دبیر انجمن اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه شریف، جنبش دانشجویی را به سه بخش گذشته، حال و آینده تقسیم کرد و آن را در چهار پرده که پرده‌ی اول مرتبط با رویداد 16 آذر 1332، پرده دوم مرتبط با رویداد 13 آبان 1358 ، پرده سوم مرتبط با رویداد 18 تیر 1387 و پرده چهارم مرتبط با حال است؛ بازگو کرد.

به گزارش پایگاه خبری تحیلی دانشجویان مستقل،امیرعباس جعفری دبیر انجمن اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه شریف در یادداشت خود نوشت :

پرده اول: ۱۶ آذر ۱۳۳۲: نزدیک به چهار ماه از کودتای انگلیسی امریکایی ۲۸ مرداد می گذرد. در این مدت، متعدد و به دعوت نهضت مقاومت ملی، تظاهراتی ضد استبدادی و ضد آمریکایی برگزار شده است. در شرایط عادی سازی روابط ایران و بریتانیا که در دوران نخست وزیری دکتر مصدق و جریان ملی شدن صنعت نفت منقطع شده بود اعلام می شود ریچارد نیکسون، معاون اول وقت ریاست جمهوری ایالات متحده، برای دیدار رسمی وارد ایران خواهد شد؛ جمعی از دانشجویان به سفارش نهضت مقاومت ملی، در سطح دانشگاه تهران و کلاس های درس به سخنرانی و اعتراض علنی می پردازند. دولت وقت با اعزام نیروهای ویژه امنیتی و ارتشی، اعتراضات را سرکوب و صدها دانشجو را بازداشت و زخمی می کند. سرکوب و صدها دانشجو را بازداشت و زخمی می کند. طی شلیک گلوله در دانشکده فنی، مصطفی بزرگ نیا و احمد قندچی و مهدی شریعت رضوی به شهادت می رسند.

پرده دوم: ۱۳ آبان ۱۳۵۸: انقلاب اسلامی ایران به تازگی پیروز شده و کشور در حال رسیدن به ثبات سیاسی و حکمرانی است. دولت موقت با بدنه متعلق به جبهه ملی، به ریاست مهندس مهدی بازرگان تشکیل شده، در کشمکش با گروه های سیاسی مختلف بالاخص قشر موسوم به دانشجویان خط امام قرار داشته و درصدد عادی سازی روابط با ایالات متحده و تنش زدایی بین دو کشور است. پایگاه های مردمی حامی امام خمینی (ره)، مطابق با اندیشه ایشان و طیف اسلام گرای کشور مخالف حضور کینه توزانه ایالات متحده در ایران به مانند دوره پهلوی هستند و نسبت به تحرکات هرگونه نیروی وابسته به امریکا، حساسیت بالایی دارند. محکومیت جمهوری اسلامی ایران به دلایل مسائل داخلی کشور، پناه دادن به محمدرضا پهلوی و دیدار برژینسکی با بازرگان و ابراهیم یزدی، این آتش خاموش را شعله ور می کند. دانشجویان پیرو خط امام در پانزدهمین سالگرد تبعید امام خمینی به ترکیه، سفارت آمریکا را اشغال و دیپلمات های امریکایی را گروگان می گیرند. دولت وقت به دلیل عدم اختیار کافی در تصمیمات، که در این اشغال علنی تر شد، استعفا داده و از اداره کشور کناره گیری می کند.

پرده سوم: ۱۸ تیر ۱۳۷۸: دو سال از استقرار دولت اصلاحات می گذرد. روزنامه های زنجیره ای از توهین و بی اخلاقی به کمتر مقدساتی فروگذار می کنند. در این برهه روزنامه سلام، نامه محرمانه ای از سعید امامی به وزیر اطلاعات را منتشر می کند و به دستور دادگاه ویژه روحانیت توقیف می شود. این اتفاق بهانه ای می شود تا دانشجویان حامی جریان دوم خرداد، تظاهراتی را در کوی دانشگاه تهران سامان دهند. همزمان دفتر تحکیم وحدت به هدایت و شعله ور کردن اعتراضات می پردازد. به دنبال این اعتراضات، نیروهای امنیتی و انتظامی برای جلوگیری از آشوب و کنترل اعتراضات وارد دانشگاه می شوند.

| پرده چهارم: اکنون: اگر به سه رخداد فوق نگاه مجددی بیندازیم، نمایش اثرگذاری اجتماعی دانشجویان در کلانترین سطح ممکن را می بینیم. بحث بر سرانقلابی گری، انحراف، با استکبارستیزی نیست؛ بحث، پویایی و اثرگذاری جنبش دانشجویی است؛ بحث، دغدغه های عظیم اجتماعی است؛ بحث، همزیستی کامل با بدنه مردمی است. در دورانی حضور داریم که جنبش دانشجویی سر در برف بحث های درون تشکیلاتی بی سرانجام کرده و حرکات اجتماعی خود بویژه عرصه ۱۶ آذر را محدود به حضورها، تجمع ها و مطالبات نمایشی، برای رفع تکلیف می کند. متأسفانه، این ایراد عملکردی در شرایطی به جنبش دانشجویی وارد است که قشر عظیمی از مدیران دانشگاهی و دانشجویان، بالکل از شأن روز دانشجو که بایستی عرصه احقاق حق ومطالبه گری باشد، غافلند و به جشن، شادمانی و موسیقی برای گرامیداشت دانشجو قناعت می کنند. از طرف دیگر، کم نیستند استادانی که غایت دانشجوی پرورده دردانشگاه را «ایلان ماسک» می بینند و هرگونه دغدغه و مسأله اجتماعی و سیاسی ورای تخصص دانشجو را گناه کبیره شمرده و مرتبا این نگاه را به درون فضای دانشگاه ها پمپاژ می کنند. حرف سلبی صرف زدن، هنر نیست و نویسنده هم قصد أن را ندارد. البته فرصتی بهتر از روز دانشجو برای زدن این تلنگرها وجود ندارد. وزارت علوم و قانونگذاران باید بستر فعالیت های غیر درسی دانشجویان را بیش از پیش فراهم کنند و نسبت به نشر دیدگاه تخصص گرایی محض حساسیت نشان دهند. فعالان دانشجویی نیز، نه مقطعی و با نگاه ابزاری به ملت، بلکه دائما بین اقشار ملت حضورداشته و از فضای ایزوله پرهیز کنند و کیفیت عملیات خود را بهبود بخشند و از فضای رسانه ای و اپراتوری مرسوم خارج شوند. جنبش دانشجویی با این مسیر بیگانه نیست و امکان طی مجدد آن را دارد.

لینک کوتاه : https://news.mostaghel.ir/?p=14295
  • نویسنده : امیرعباس جعفری
  • منبع : پایگاه خبری تحلیلی دانشجویان مستقل
  • بدون دیدگاه

ثبت دیدگاه

مجموع دیدگاهها : 0در انتظار بررسی : 0انتشار یافته : ۰
قوانین ارسال دیدگاه
  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از بررسی در سایت منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی توهین، تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.