در روزگاری زندگی می کنیم که ” پدیده های اجتماعی ” به شدت در حالتِ گذار و با ” انتروپی ” بسیار بالایی هستند. این پدیده ها می خواهند تغییری در این فرم ” الاسیسیته ی ” جامعه را به نظاره بنشینند. فرایند های اجتماعی انچنان پر سرعت و دقیق به جلو می روند که هر بیننده ای فقط مبهوت به صحنه های درون شهری نگاه می کند. شاید از ” گزاره ی ابتدایی ” متوجه شویم که چون ” انتروپی جامعه ” بالا است بگذاریم این بازدهی به بالاترین شکل خود از نگاهی کاملا ” پراگماتیکال ” برسد.
اما این گزاره کمی ناقص است. برای مرتفع کردن شروطِ جایگذاری بهتر است به گفتمانی که ” بنیانگذار انقلاب ” دستور می دهد نگاهی انداخته شود. البته قبل از اینکه صرفا فقط خوانده باشیم باید جست و خیزی در جریان شناسیِ گفتمانیِ ” بنیانگذار انقلاب ” داشته باشیم که جملات حضرت امام را بهتر متوجه شویم. بنیانگذار انقلاب به راحتی مردم را پذیرا بود و از انان هیچ واهمه ای نداشت. رهبر انقلاب بدون کم و کاست، تمام مردم را با سینه ای فراخ دعوت برای مبارزه، همراهی با شوهرانشان و تربیت فرزندانی می کرد که همان فرزندان، حافظان میراث گفتمان ” بنیانگذار جمهوری اسلامی ” بودند. کمی از فقدان ” رهبر فقید انقلاب ۵۷ ” نمی گذرد که به چشم و به خوبی می توانیم اثرات عکس را در مجموعه های گوناگون متوجه شویم. تنها فردی که به این رویه انتقاد دارد ” رهبر فعلی انقلاب ” است که دقیقا همان صحبت های ” رهبر انقلاب ۵۷ ” را بیان می کند. اما حاکمیت ندانسته یا دانسته که برای بنده هنوز مشخص نیست با رویه ” بنیانگذار انقلاب ” و ” رهبر انقلاب ” مخالفت می کند که با سرچی ساده ان الفاظ را می توانیم پیدا کنیم. ” الفاظی ” که شاید دوستان عزیز ندانند این ” شکاف و انشقاق ” از بهره بردن و استفاده کردن از همین ” لغات ” خلاف ” جهان شمولی ” است. به خوبی مشاهده می کنیم که هر لحظه ” انتروپی ” جامعه بالا و بالاتر می رود تا حاکمیت به فکر { پاک کردن صورت مسئله } می افتد. پاک کردن صورت مسئله کاری بسیار بچگانه است. ولی در گفتمان ” رهبر انقلاب ۵۷ ” به هیچ وجه شما پاک کردن صورت مسنله را پیدا نخواهید کرد. این گواهی در سال ها و نسل های پس از آن نیز در میان جوانان ادامه داشته است و هنوز ادامه دارد. جامعه به دلایل بالا گرایش های در حال تکوین در بطن خویش را پیش چشم کسانی که تنها به ظاهر آن می نگرند نمایان نمی کرد اما زمانی رسیده است که به راحتی حجاب را می شود ” انشقاق ” در جامعه برداشت کرد. ” دگرگونی های ” بزرگ معمولا ” اتهام ” زده می شوند که یک باره روی می دهند و از بازیگران ” سیاسی ” فرصت هماهنگ شدن با خود را دریغ می کنند. البته در حقیقت هیچ تحولی دفعتا تحقق نیافته است؛ تنها ” بروز و ظهور ” تغییرهاست که شکلی دفعی دارد. در چنین شرایط ناظران بی طرفی که از اعماق ” ناپیدای جامعه ” خبر می دهند به راستی ارزشمندند . ” جامعه ی جوان و پویای ” ما که در تاریخ معاصر، همواره حاوی گزارش هایی از شکل گیری جریان های ” عمیق سیاسی و اجتماعی ” در متن جامعه بوده است، تنزل پیدا کرده است به مبارزه از طریق حجاب و می خواهد مبارزه ی به ” ظاهر مدنی ” خود را از این طریق به حاکمیت برساند. شاید یکی از بزرگترین ” انشقاق هایی ” که سالهاست در جریان است و کسی به دنبال مرتفع سازی یا اغنا کردن جامعه ی جوانِ ذی حق نبوده و نیست و تنها این نقشی است که اگر حاکمان ” با درایت ” برخورد می کردند می توانستند برای عبور کم هزینه به سمت توسعه، پیشرفت و برداشتن ” انشقاق هایی ” از این دست قدم های راسخی بردارند و بیشترین بهره ها را ببرند، اما آنان ندانسته این نشانگر ذی قیمت را می شکنند؛ آنان دوست دارند به خود تسلی دهند که حرکت های مردمی که به رفتار حکومت نقد دارند جز بی بند و باری چند دختری که مانتوهای انان دیگر دکمه هم حتی ندارد نیستند. که اگر با ” پلیس های نامحسوس ” و ” گشت های ارشاد ” خاموش شوند صورت مسئله از اساس پاک خواهد شد؛ داستانی تکراری از ” انکار واقعیت ها ” و تلاش برای ارجاع اطلاعات مطابق میل حاکمان مخالف گفتمانِ ” بنیانگذار انقلاب ۵۷ ” و ” رهبری فعلی ” که به راحتی گفتمان ” بنیانگذار انقلاب ” که تقریبا هیچ انسان ازاده، اگاه و متشرعی ان را رد نمی کند را به خورد جامعه ی متدین و انقلابی ما دهد.
” بنیانگذار انقلاب ۵۷ “
ممکن است تعرض به زنها در خیابان و کوچه و بازار، از ناحیۀ منحرفین و مخالفین انقلاب باشد. از این جهت، کسی حق تعرض ندارد و اینگونه دخالتها برای مسلمانها حرام است، و باید پلیس و کمیتهها از اینگونه جریانات جلوگیری کنند .
روح الله الموسوی الخمینی – ۱۳۵۹/۰۴/۱۳
