طرح ملی تاب آوری اجتماعی

آبان ماه سال جاری بود که معاونت امور زنان ریاست جمهوری از اجرای طرح ملی تاب آوری اجتماعی در تمامی استا ن های کشور خبر داد. طرحی که قرار است سبب کاهش خشونت و آسیب های خانوادگی واجتماعی زنان شود. شهیندخت مولاوردی معاون امور زنان ریاست جمهوری  این طرح را از برنامه های ناتمام دولت در حوزه راهبردهای مسائل مربوط به زنان و خانواده دانست و گفت تا پایان سال باید به خروجی مشخص برسد. این طرح که اکنون در ۱۳ استان کشور اجرایی شده و جامعه ی هدف را اغلب زنان و دختران روستایی، حاشیه نشین ها و مددجویان بهزیستی تشکیل داده اند، شامل ساعت ها آموزش در قالب کارگاه های آموزشیست.  به گفته ی آژیر در استان کردستان تا کنون ۱۹هزار و ۲۰۰ نفر ساعت تحت آموزش قرار گرفته اند. و قرار است تا پایان سال جامعه ی مورد هدف معاونت امور زنان در تمام استان های کشور تحت آموزش قرار بگیرند. اما نکته ی قابل توجه این است که با وجود گذشت چندین ماه از اجرایی شدن طرح هیچگونه اطلاعاتی از محتوای آموزشی آن منتشر نشده است و تنها توسط برخی از مجریان استان ها به سرفصل هایی از قبیل ارتقای
وضعیت بهداشت روانی و سلامت جسمانی زنان و خانواده، توسعه مشارکت در امور شهری، ارتقای فرهنگ شهرنشینی،  کاهش آسیب های اجتماعی و خانوادگی و … اشاره شده است. حتی در بیانی متفاوت مجری استان خوزستان تغییر الگوی مصرف گرایی به سمت اقتصاد مقاومتی را از اهداف طرح ملی تاب آوری اجتماعی نام برده است!
ملاوردی که پس از فعالیت های اجرایی که در گزارش عملکرد سال گذشته ی خود ذکر نموده  از قبیل اشتغال زایی برای بانوان که  از آن به فرصت شغلی برابر با مردان یاد کرده بود، با وجود جایگاه مشاوره ای و ستادی معاونت باز هم درگیر اجرای طرحی شده که علاوه بر ابهام در محتوای آموزشی در انسجام و وحدت آن نیز دارای تردید است.
مضاف بر این برخی مواضع و عملکردهای ملاوردی نگرانی از محتوای نامعلوم آموزشی را بیشتر می کند. عملکردهایی از قبیل امضای تفاهم نامه همکاری با صندوق جمعیت و توسعه سازمان ملل  در صورتی که این صندوق تنها در صورتی با کشورها همکاری می کند که کشورها موظف به اجرای سیاست های آن از جمله کنترل باروری زنان و تضمین برخی آزادی های جنسی به منظور توانمندسازی زنان است، باشند. همچنین مولاوردی برای اولین بار به عنوان یک مسوول دولتی عبارت “کارگر جنسی” را به رسمیت شناخت.
به راستی واقعیت طرح ملی تاب آوری اجتماعی که زنان روستایی و کم سواد ایرانی را مورد هدف قرار داده است، چه می تواند باشد ؟