درگذشت هموطنان ما در جریان زلزله اخیر در کرمانشاه موجب حزن و اندوه مردم فهمیم و دلسوز ایران اسلامی
کشته اما اگر در این بحبوحه پرده سیاست بازی را کنار بزنیم
دولت، ارتش، سپاه،بسیج، هلال‌احمر وخصوصاً مردم هر آنچه داشتند و توانستند برای زلزله زدگان به میدان آوردند.
مردم خصوصا مستضعفین سنگ تمام گذاشتند . حتی فقیر ترین روستاها هم هرچه داشتند در سبد اخلاص گذاشتند. البته پوشش ۱۹۶۰روستا و هفت شهر در همه ابعاد و نیازمندیها کار سختی است و البته ضعف مدیریت هم هست اما مغرضانه نیست اما چرا این فاجعه ملی سیاسی می شود؟
سال۱۳۸۷سندی از حزب مشارکت به عنوان”سند تاملات راهبردی ۵ساله حزب مشارکت” تولید شده بود که بعداز فتنه ۱۳۸۸دست دادستانی افتاد در این سند جمله ای بود که هر خواننده ای را شگفت‌زده می کرد.
رسم سیاستمداران دنیا این است که هنگامه بروز بحران‌های ملی اختلافات را موقتاً کنار می گذارند وبه حل بحران می پردازند اما حزب مشارکت در آن سند آورده بود:وقتی حاکمیت در بحران گرفتار می شود باید به میدان بیاییم و مطالبات خود را طرح نماییم.
سخت معتقدم تنها دلیل سیاسی کردن زلزله دموکراسی است.آن که در قدرت است می خواهد در متن بحران کلاهی برای تقویت پایگاه رای آینده برای خود بدوزد.انکه بیرون قدرت است می خواهند رقیب را در حل بحران بی عرضه نشان دهد تا پایگاه اجتماعی او در آینده بهم بریزد. ته همه بالابردن و پایین کشیدن به آن صندوق رای می رسد.
این نشان می دهد که ما ظاهراً و باطناً به مردم سالاری دینی اعتقاد پیدا نکرده ایم که اگر این بود اخلاق نیز بدان آمیخته بود.باور ما به دموکراسی غربی است که ما را بیچاره کرده و اخلاق را هم قی کرده ایم.
پویان کریمی، دبیر تشکیلات انجمن اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه رازی کرمانشاه
