“خشم عمومی مردم، خشنودی خواص را از بین میبرد، امّا خشم خواص را خشنودی همگان بیأثر میکند. خواصّ جامعه، همواره بار سنگینی را بر حکومت تحمیل میکنند زیرا در روزگار سختی یاری‌شان کمتر، و در اجرای عدالت از همه ناراضیتر، و در خواستههایشان پافشارتر، و در عطا و بخششها کم سپاستر، و به هنگام منع خواستهها دیر عذر پذیرتر، و در برابر مشکلات کم استقامتتر میباشند. در صورتی که ستونهای استوار دین، و اجتماعات پرشور مسلمین، و نیروهای ذخیره دفاعی، عموم مردم میباشند، پس به آنها گرایش داشته و اشتیاق تو با آنان باشد. ”
(بخشی از نامه امیرالمومنین علیه السّلام به مالک اشتر)
بِسْم اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحیم
هفته ی گذشته شرایطی را تجربه کردیم که نه در خور شان نام دانشجو بود و نه زیبنده ی دانشگاه تهران که خود را داعیه دار علم و معرفت در نظام مقدس جمهوری اسلامی میداند. علیرغم تذکرات جدی پیرامون نوع مدیریت دانشگاه در مسایل سیاسی و اعتقادی و عدم توجه ها به تذکرات دلسوزانه امروز یکی از نتایج خود را بروز داد و فضایی بوجود آورد که نگاه کل کشور را به دانشگاه تهران معطوف کرد.
ثمره ی مدیریت فضا در دوره ی جدید دانشجویان را رودرروی یک دیگر قرار داد و آشوبی بپا کرد که راه مقابله با آن، تعطیل کردن دانشگاه مثل اتفاقی که شنبه شاهد آن بودیم نیست و نخواهد بود.
مجموع اقدامات مدیریتی در مسایل فکری-صنفی و رودررو قرار دادن دانشجویان در سطح دانشگاه تهران نتیجه ای جز احیای مصنوعی جریانات چپ داخل دانشگاه نداشته و پاسخی هم به دست درازی های این جریان از داخل دانشگاه صورت نگرفته است.
به موازات این اتفاقات، در حالی که مسوولین دانشگاهی میدانستند چه اتفاقی در حال رخ دادن است، با وادادگی انتظامات دانشگاه موجبات بالاگرفتن کار را فراهم آوردند. از سویی دیگر در حالی که انفعال عملکردی حراست دانشگاه، دانشجویان انقلابی را وادار کرد شخصا به مساله ورود پیدا کنند و باز هم سکوت و برخورد منفعلانه حراست با مساله ی تجمع در دانشگاه به درگیری در بین دانشجویان و اضافه شدن مردم عامی به اتفاقات داخل دانشگاه منجر شد. حراست دانشگاه از واقعه ی سال ۷۸ کوی و ماه های آشوب و فتنه ۸۸ چه دست آوردی داشته که هنوز هم بدیهی ترین روشهای برخورد با این اتفاقات را نمیداند؟ گویی حراست دانشگاه جز برخورد سرکوبگرایانه یا گوشه نشینی و نظاره ی محض، روش دیگری را آموزش ندیده است.
سکوت حراست به همراه اتفاقاتی که رخ داد، واکنش دانشجویان اخلالگر به نیروی انتظامی در خارج از دانشگاه را به همراه داشت. همین اتفاق عاملی شد تا نیروی انتظامی به خود اجازه ی برخورد با دانشجویان داخل دانشگاه را بدهد که این اتفاق نیز در شان دانشجویان نبود. ریاست دانشگاه و مسوولین حراست در قبال تعرض نیروی انتظامی به دانشگاه چه جوابی دارند؟
نیروی انتظامی که اساسا باید عامل آسایش ملت باشد در برهه های حساس نشان داده با وظایف خود آشنایی ندارد. ایجاد جو شدید امنیتی پیرامون دانشگاه نه تنها در فروکش کردن فضای موجود اثرگذار نبود بلکه عملا بر آتش اعتراضات دمید.
جواب هر مشتی را نباید با باتوم داد. تعرض به دانشگاه و دانشجو نه در شان لباس خدمت به نظام مقدس جمهوری اسلامیست و نه درخور جایگاه دانشگاه به عنوان مرکزیت تولید فکر در کشور بود. این دست اقدامات نه تنها به افزایش امنیت و حفاظت از نظام منجر نمیشود بلکه بین نظام و نخبگان و نظام و مردم شکافی ایجاد میکند که خود عاملی برای تهدید نظام به شمار میرود. برخوردهای ناصحیح با تجمعاتی که مردم جهت احقاق حق خود صورت داده بودند-شبیه به آنچه برای مالباختگان کاسپین اتفاق افتاد- به تجمیع نارضایتی ها منجرخواهد شد. اگر پاسخگویی مسوولین نسبت به عملکردشان صورت نگیرد و دید امنیتی به هر تجمع و مطالبه ای ادامه یابد، در آینده ی نزدیک نظام شاهد شورشهای متعددی خواهد بود که دیگر حضور در صحنه دانشجویان انقلابی هم جوابگو به مسایل نخواهد شد.
مطالبات بر حق مردم را باید شنید و به درستی پاسخ داد و البته حساب معاندین و سوء استفاده گران را از حساب مردم جدا میکنیم و از برخورد نیروهای انتظامی و امنیتی با مغرضین حمایت تمام و کمال خود را اعلام میداریم.
از سوی دیگر، در کنار مشاهده ی واضح ردپای منافقین در آشوبهای اخیر کشور که با واکنش قاطع و بجای ملت تا به امروز مواجه شد، بردن پیکان اتفاقات اخیر صرفا به سمت دسیسه ها و توطئه های غرب، آمریکا، اسرائیل و منافقین پاک کردن بخش مهمی از صورت مساله ی اعتراضات است. هرچند فضای بوجود آمده متاسفانه امکان مانور این جریانات را فراهم آورد اما فراموش نکنیم این اتفاق نتیجه ی تلاش این جریانات نبود بلکه حاصل سوء استفاده از فضای موجود در کشور بود. تعمیق شکاف طبقاتی اقتصادی، فقر فرهنگی، عدم توجه به مطالبات سندیکاهای صنفی، مسائل معیشتی اقتصادی فراگیر، بیشتر شدن روزافزون فاصله ی مردم و مسوولین در زمینه های مختلف، بسط مرکزگرایی سیاسی-اقتصادی و… همه و همه از ریزفاکتورهای تشکیل دهنده ی اعتراضات است که بدلیل عدم پاسخگویی و حتی در مواردی دفاع از وضعیت موجود محل اعتراضات بحق ملت شریف ایران قرار گرفت و لازم است دولت، مجلس و دستگاه های مسوول ، خود را در قبال وضعیت موجود پاسخگو و تصمیم گیر بدانند.
“والسّلام علیکم و رحمهُ اللّه و برکاته”
انجمن اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه تهران
۱۳۹۶/۱۰/۱۶
