گفتیم باید انتقامش را بگیریم و دشمن را سر جای خود بنشانیم. ای کاش نمادی از او در جای جای این سرزمین قرار دهیم تا هم ما و هم دولت مردان یادمان باشد که ما “پدر” از دست داده ایم و ننگ است اگر از این خون با مذاکره بگذریم.
اساس مبارزه ما با کسانی است که کیلومترها دور تر از کشور خود، در کشوری دیگر زورگویی می کنند و حتی پدری را در خانه و منطقه خود می کشند.
دزد متجاوزی که بیرون نشود و سیلی نخورد، وحشی تر از قبل، قتل و غارت می کند. و تروریستی که در مقابل کشتار، مقاومت و انتقامی نبیند، ابایی از کشتار بیش تر نخواهد داشت.
حاج قاسم با شهادتش بیدارمان کرد که اکنون این وظیفه تمام اقشار جامعه و به ویژه امثال جنبش های دانشجویی است که راه او را ادامه بدهند و مکتب حاج قاسم را عینیت ببخشند و محسوس کنند، که این انقلاب کارمند نمی خواهد بلکه آدم های جهادی می خواهد. مرد میدان می خواهد. دقیقا در نقطه مقابل برخی مسئولین که تنها با عبارت مدعیان حراف می توان توصیفشان کرد.
ما به گفته ولی امر آزادگان ایمان داریم که سیلی سخت تر ما به آمریکا، غلبه نرم افزاری بر هیمنه پوچ استکبار است و شاید ما جوانان و دانشجویان باید بار دیگر مانند سال های ابتدایی انقلاب، پیشگام شویم و بجای مسئولین، مرد میدان باشیم و با عزت نفس به ارث رسیده از حاج قاسم، برای تبیین منش استکبارستیزی او در بین عموم مردم ایران و منطقه و حتی جهان تلاش کنیم. و همان نسلی باشیم که بجای ترک وطن، ایستاد و یک بار برای همیشه آبادش کرد.
