رفع فقر یکی از آرمانها و ارزشهای جامعه اسلامی و انقلاب اسلامی بوده است. اهمیت این موضوع بقدری است که پس از پیروزی انقلاب اسلامی و تنها با گذشت چند روز از وقوع انقلاب اسلامی امام خمینی رحمت الله علیه فرمان تشکیل کمیته امداد را صادر میکنند. اما متاسفانه با گذشت بیش از سه دهه از انقلاب اسلامی و استقرار دولت های مختلف شاهد وجود فقر در بخشی از جامعه هستیم که گستردگی و عمق و ابعاد آن قابل چشم پوشی نیست و به عنوان تهدیدی که هنوز حل نشده به آن باید نگریست و برای ریشه کن کردن آن اقدام عاجل کرد. اگرچه انقلاب اسلامی هنوز بر این آرمان معتقد و راسخ است اما دولتها با توجه به سیاست گذاری ها و برنامه ریزی های غلط خود در وجود این مساله دخیل بوده اند و اخیرا این نوع نگاه به حد اعلای خود رسیده و بیش از پیش در حل مشکلات فرودستان جامعه ناتوان و عاجز مانده است. اما از سوی دیگر جنبش دانشجویی به عنوان جریانی که در دو دهه ی اخیر در سطح جامعه تاثیرگذاری بالایی داشته و میتوانسته است در حل این مشکل به طور غیر مستقیم و یا حتی مستقیم دخیل باشد امروز دچار نوعی سیاست زدگی است یا با سردرگمی نسبت به اولویتها و فقر خلاقیت مواجه است. اکنون آنچه که میتواند انرژی جنبش دانشجویی انقلابی را دوباره زنده کند و به دوران پرشکوه گذشته بازگرداند توجه به این مقوله مهم است چه در حوزه مطالب گری و چه در عرصه اقدام و عمل. اردوهای جهادی بستر مناسبی برای این موضوع است اما متاسفانه هنوز جایگاه خود را در بدنه تشکلهای دانشجویی نیافته و باید به سکه‌ای تبدیل شود و به قالبهای دیگر این موضوع نیز توجه شود چرا که ابعاد فقر و مشکلات ناشی از آن بسی پیچیده تر می نماید.البته مطالبه گری نیز رسالت مهم جنبش دانشجویی است که حل این معضل باید بیشتر و بیشتر از گذشته در اولویت خواسته ها قرار گیرد.
علیرضا احمدی
قائم مقام تشکیلات اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه های سراسر کشور
