به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، دیدارهای دانشجویی رهبر معظم انقلاب همواره از جذابیت ها و حواشی خاصی برخورد بوده که تا مدت ها شاهد انعکاس بازخورد آنها در رسانه ها و جمع های دانشجویی هستیم. با توجه به دیدار رمضانیه رهبر معظم انقلاب با دانشجویان، گفت و گویی با ابوالفضل مظاهری، دبیر اتحادیه انجمن‌های اسلامی دانشجویان مستقل که از سخنرانان این دیدار نیز بوده، انجام داده ایم؛ که مشروح آن را در ادامه می خوانیم:
در دیدار رمضانیه رهبر معظم انقلاب با دانشجویان چه حال و هوایی حاکم بود؟
حال و هوای معنوی دیدار در چند قسمت قابل بررسی است. دانشجویانی که در این دیدار شرکت می کنند مخصوصا کسانی که از شهرستان ها می آیند، خیلی مشتاق دیدار حضرت آقا و مشتاق تماشای چهره ایشان هستند؛ به گونه ای که اگر ساعت ها هم لازم باشد در صف می ایستند که وارد حسینیه امام خمینی (ره) شده و از صحبت های معظم له بهره مند شوند. این جمع یک جمع خیلی خاصی است و شور و حرارتی بالایی هم دارد. خود رهبری هم اشاره کردند که شور و حرارتی که در دیدارهای دانشجویی وجود دارد، در کمتر دیداری است.
دو طرفه بودن دیدارهای دانشجویی رهبر انقلاب کمک می کند که دانشجویان نقششان را به صورت پررنگ و ملموس حس کنند و ببینند. در واقع دانشجویان می دانند که اگر در این دیدار شرکت کردند، قرار نیست یک طرفه سخن بشنوند و قرار است مواضع خودشان را نیز مطرح کنند و بعد هم نظرات رهبری در این موارد را گوش کنند.
به نظر من اتمسفر حسینیه امام خمینی در دیدارهای دانشجویی کاملا متفاوت از بقیه دیدارهاست و این موضوع حتی مورد تاکید رهبر انقلاب هم بوده. از این باب یکی از دیدارهایی که در دوران رهبری ایشان در چند سال گذشته قطع نشده و همواره در ایام ماه مبارک رمضان برگزار شده، همین جلسات با دانشجویان بوده است.
به عنوان یکی از سخنرانان دیدار دانشجویی رهبر معظم انقلاب در این دیدار چه احساسی داشتید؟
دانشجویان زیادی در قالب تشکل ها و اتحادیه های دانشجویی فعالیت می کنند و اینها یک جورهایی گل طلایی خود را؛ دیدار با رهبر معظم انقلاب و آن متنی که قرار است در حضور ایشان قرائت کنند، می دانند.
متن سخنرانی نمایندگان دانشجویی از اهمیت بالایی برخوردار است و آن کسی هم که قرار است این متن را قرائت کند، اهمیت دو چندانی دارد ؛مثلا اگر کیفیت بیان سخنران خوب نباشد، مطمئنا از اهمیت کل کار بچه های اتحادیه کم می کند و این بر روی احساسات کل اعضا تاثیرگذار است.
با توجه به اینکه بنده نیز به عنوان نماینده اتحادیه انجمن های اسلامی دانشجویان یکی از سخنرانان دیدار با رهبر انقلاب بودم، اگر بگویم که شب قبل از دیدار خیلی بد و با استرس فوق العاده زیاد خوابیدم، دروغ نگفتم. واقعیت این است که وقتی قرار است به عنوان سخنران یک خانواده بزرگ دانشجویی در محضر رهبر انقلاب سخنرانی کنید همه این انتظار را دارند که کار خوب و قابل دفاع ارائه شود و همین انتظارات، استرس را بیشتر می کند.
پیش از دیدار متنی را که برای سخنرانی آماده کرده بودیم با خودم تمرین می کردم، اما تپق های زیادی می زدم . به همین دلیل یک جاهایی می ترسیدم که نتوانم متن را به خوبی جلوی حضرت آقا قرائت کنم و انتظاری را که ایشان دارند برآورده کنم، ولی در هر حال بر خدا توکل کردم.
عامل دیگری که بر جو این دیدار حاکم شده بود، تشدید بازرسی ها و حفاظت ورود به بیت به دلیل حوادث تروریستی آن روز در مجلس و حرم مطهر امام بود؛ البته با توجه به وقوع این حوادث ما مجبور شدیم که در دقایق آخر بخش جدیدی به متن سخنرانی اضافه کنیم و همین کار را سخت تر می کرد.
با وجود استرس، اما هر کسی که پشت تریبون حاضر می شود وقتی نگاهش به رهبری می افتد و سلامی به ایشان می دهد و جواب سلام می گیرید، همین خودش باعث قوت قلب می شود و می تواند کارش را راحت تر انجام دهد. در پشت تریبون آدم از نگاه ها و لبخندهای شیرین رهبر انقلاب انرژی می گیرد.
در مورد ساز و کار انتخاب موضوعات و آماده کردن متن سخنرانی توضیح دهید؟
اتفاقی که امسال بر عکس سالهای دیگر افتاد، این است که سال های گذشته دیدار اواخر ماه مبارک رمضان برگزار می شد؛ به همین دلیل بچه ها خودشان را برای آن زمان آماده می کردند؛ اما امسال زمان دیدار تغییر کرد و به اواسط ماه مبارک رمضان موکول شد و همین، کار را برای آماده کردن یک متن پخته سخت می کرد. در هر حال ۱۰ روز قبل از دیدار، زمان اعلام شد.
چون در طول یک سال اتفاقات مختلفی روی می دهد؛ بنابراین موضوعات زیادی برای گنجاندن در متن سخنرانی وجود دارد. اما مسئله مدت زمان ایراد سخنرانی است که بین هفت تا ۱۰ دقیقه است و در این مدت باید تمام مواضع و سوالاتی که در مورد آنها ابهام است، ارائه کرد؛ به همین دلیل گلچین کردن موضوعات و نوشتن آنها خیلی سخت است؛ به گونه ای که ما تا صبح دیدار درگیر گلچین کردن موضوعات بودیم و در نهایت به جمع بندی رسیدیم که کدام موضع را در متن بیاوریم و کدام یک را حذف کنیم.
اما اینکه ساز و کار نوشتن متن سخنرانی دیدار دانشجویی رهبر معظم انقلاب به چه صورتی است، ممکن است که ساز و کار نوشتن این متن در اتحادیه های مختلف و دیگر گروههای دانشجویی متفاوت باشد. در مورد ساز و کار این اتحادیه باید بگویم که این متن با استفاده از نظرات اعضای شورای مرکزی، انجمن ها و دفاتر که در دانشگاه داریم و مشورت با کارشناسان و ادوار اتحادیه تهیه می شود. به عنوان نمونه در یک جلسه ای که برگزار شد ۳۰ محور توسط اعضاء ارائه شد که در نهایت به شش یا هفت محور رسیدیم.
برای تهیه متن سخنرانی به این دلیل مشورت با ادوار اتحادیه و کارشناسان حوزه های مرتبط انجام می شود که بتوانیم هم نظرات پخته تر را ارائه کنیم و هم مورد خلاف واقعی را نگوییم. چون قبلا شاهد بوده ایم که اقا صراحتا می آیند و جواب اظهارات شبه ناک و خلاف واقع که نشات گرفته از اطلاعات ناقص هستند را، می دهند و ما دوست نداشتیم که این اتفاق برایمان بیفتد.
چرا برخی ها این جمله رهبر معظم انقلاب که فرمودند باید افسران جنگ نرم با شناخت وظیفه خود به صورت آتش به اختیار تصمیم‌گیری و اقدام کنند را برنتافتند و علیه آن هجمه می کنند؟
به نظر من آتش به اختیار بحث جدیدی نیست. در واقع اشاره رهبر انقلاب به این موضوع پیرو تذکراتی بوده که ایشان از قبل داده اند، اما این بار این تذکرات را در یک پوشش جدید و با عنوان آتش به اختیار بیان کردند؛ تا ما که در که فضای دانشجویی فعالیت می کنیم، به خودمان بیاییم و تکانی بخوریم و در فضا قوی تر کار کنیم.
رهبر انقلاب استاد نزدیک کردن مفاهیم به جنگ سخت و نرم هستند؛ به همین دلیل بیان آتش به اختیار برای دانشجویان خیلی جذاب بود و برای این که به مسائل ورود پیدا کنند به آنها خیلی اشتیاق می دهد. واقعیت این است که رهبری در دیدارهای قبلی هم از دانشجویان خواسته بودند که مطالبه گرایانه و آرمان گرایانه وارد بحث ها شوند و نقدهای خود را طلب کارانه مطرح کرده و سوال کنند و هر جا هم که فهمیدند، اشتباه کرده اند ضمن اعتراف به اشتباه خود، موضعشان را نیز اصلاح کنند؛ اما متاسفانه یک عده ای می خواستند با سوء استفاده، غوغایی ایجاد کنند و بگویند رهبر انقلاب با این صحبت ها اجازه افراط و تفریط را به عده ای داده ؛ در صورتی که اصلا منظور ایشان این نبوده است.
ما نیز اگر خود را دانشجوی انقلابی می دانیم هیچ گاه به خود اجازه نخواهیم داد که دست به هر کاری بزنیم. رهبری می گویند عقلانیت عین انقلابی گری است. و سال های پیش هم گفتند که حق ندارید جلسات را به هم بزنید، این کارها موجب تفرقه می شود و به هم زدن نظم است و بی قانونی مورد تایید ما نیست. در هر حال مواضع قبلی رهبر انقلاب روشن است و هیچ کس نمی تواند مفهوم آتش به اختیار را زیر سوال ببرد. واقعیت این است که در کشورمان اگر کسی پای قانون است، خود رهبر معظم انقلاب است.
مسئله ای که وجود دارد این است که مفهوم آتش به اختیار اصلا وجهه سیاسی ندارد، اما یک عده ای می خواستند از آن بهره برداری سیاسی کنند. بدون شک آنچه که مدنظر رهبر انقلاب بوده، آتش به اختیار بودن دانشجویان در خصوص مسائل فکری و فرهنگی است و معنی اش هم این است که در خصوص این مسائل، دلیلی ندارد که دانشجویان منتظر دستوری از بالا باشند و یا آن را پیگیری کنند. در واقع آقا به زبان بی زبانی گفتند منتظر من نباشید که من جلوی مسئله ای را بگیریم و صحبتی کنم و با این حال این رسالت را بر روی دانشجویان انقلابی گذاشتند؛ که شما بیایید موضوعات را بررسی و مواردتان را تحلیل کنید و هر جا دیدید مشکلی هست ،در دستگاه مرکزی روی آن کار کرده و آنها را مورد سوال قرار بدهید. فهم ما از موضوعات آتش به اختیار این است و این نه مجوز بی قانونی به ما می دهد و نه یک مسئله سیاسی است.
متاسفانه برخی ها تحلیل های ساده انگارانه نسبت به مفهوم آتش به اختیار داشتند و به این بهانه که آتش به اختیار یک فرمان نظامی است، از آن برداشت های نظامی کردند و منظورشان هم این بود که رهبری یک جوری به دانشجویان فرمان نظامی دادند که هر وقت خواستند می توانند به خیابان بریزند. واقعا انسان از این برداشت های ساده انگارانه خنده اش می گیرد.
بدون شک کسانی که برداشت های ساده انگارانه خود از مفهوم آتش به اختیار را بیان کردند، هیچ آشنایی و قرابتی با دایره و منظومه فکری رهبر انقلاب ندارند و نمی دانند که اصل مهم در هر جامعه ای قانونمداری مردم آن جامعه است و هیچ سردمدار و حاکمی نیز اجازه بی قانونی در قلمروی خود را نمی دهد.
واقعیت این است که فعالان دانشجویی در چند سال اخیر به دلیل بروز مشکلات مختلف مانند FATF و سند آموزشی ۲۰۳۰ و دیگر مشکلات که یک به یک و پشت سر هم اتفاق می افتند، دچار خستگی شده اند و با این حال به نظر می رسد که رهبر انقلاب برای اینکه بچه ها ناامید نشوند و مطالبه گری های خود را با قوت بیشتری دنبال کنند، مجوز آتش به اختیاری را به آنها دادند.
